Ebru Erten Koç
Ekip içinde uyumlu ve ahenkli olmak, başarılı iş sonuçları için en çok arzu edilen faktörlerden biri. Ancak, ekip içi uyum ve ahengi hangi yollarla elde etmeye çalıştığımız son derece belirleyici.
Bu durum, bir konuyu tartışmaya açıyor doğal olarak. Ekip içinde birçok farklı görüş, ses ve stilin olduğu bir ortamda bu ahengi nasıl sağlayacağız? Elbette ki çok sesliliği yok ederek değil. Çünkü çok sesliliği yöneticilik gücümüzü ve yetkinlerimizi kullanarak ortadan kaldırdığımız anda, görünürde alınan kararlara daha uyumlu bir ekip yarattığımızı düşünürken, aslında içten içe farklı görüşlere sahip olan ve yapılan işlere ikna olmamış bir ekip ortaya çıkarmış oluyoruz. Gözlemlemekte olduğumuz “ahenk” de aslında ahenkten daha ziyade “suni ahenk” haline geliyor.
Bizi bu noktaya sürükleyen şey nedir diye soracak olursanız; daha önceki yazılarımızda da değindiğimiz “yapıcı çatışma ortamı sağlamak” konusunu hatırlatmak istiyoruz. Ekip içi çok seslilik; yani ortaya koyulan durumlara yönelik itiraz veya farklı görüşler, aslında “bizi en iyi iş sonucuna ulaştıracak en iyi görüşleri bulmak” konusunda bize en çok yardımcı olacak şey. Dolayısı ile en iyi sonuçlar için en iyi iş yapış yollarını aramaya devam etmemiz ve bunun için de farklı görüşlerin cesaretle ortaya koyulmasını desteklememiz gerekiyor.
Ekip içi fikir uyumsuzlukları veya fikir çatışmaları daha çok “uyumsuzluk” veya “çatışmış olmak için çatışma” olarak algılandığından yöneticilerin korkulu rüyası olarak karşımıza çıkmaya devam ediyor. Bu çatışmaları da çoğunlukla ekibin “ebeveyni” olma gücümüzü kullanarak kontrol altına almaya çalışıyor olabiliriz. Oysa, herkesin fikirlerini cesaretle ve özgürce ortaya koyup bu uğurda sağlıklı bir şekilde tartışabilmesini sağlamak çok daha güçlü bir uyumlanma şekli. Bu şekilde çalışan ekipler, birbirlerini ikna ederek veya ortaya koyulan fikrin gerçekten işe yarayıp yaramayacağını enine boyuna tartışarak aslında fikirlerini değiştirme veya geliştirme fırsatı da bulabiliyorlar. Bu tür bir sağlıklı çatışma ve tartışma ortamı sonucunda alınan kararlar da aslında içten içe tüm ekip üyelerinin daha fazla oranda kabul ettiği fikirler haline dönüşüyor. Fikirlerin uygulanması aşamasında özlemini çektiğimiz o gerçek ahenk de ancak böyle bir yapıcı çatışma ortamının ürünü olarak ortaya çıkabiliyor.
Yönetim bilimlerinin şu sıralar popülaritesi en yüksek konularından biri de “ekip içi çok seslilik” haline geldi bu nedenlerle. Geleneksel yönetim alışkanlıklarını bir kenara bırakıp, ekip kurarken de mevcut bir ekibi yönetirken de bu çok sesliliğin peşinde olma cesaretini göstermenin yeni nesil liderliğin olmazsa olmazı olduğunu söyleyebiliriz.
