Detaycılık, Marifet De Olabilir Baş Belası Da

 

Yapılan işin ne olduğuna bağlı olarak detaycılık elbette ki önemli bir marifet olabilir. Bazı işler için en çok aranan yetkinliktir hatta “detaylara dikkat etme”. Ancak detaycılıkla ilgili yaşanan şeyler her zaman olumlu olmayabiliyor. Derecesinin ne olduğuna bağlı olarak, detaylarla çok fazla meşgul olmak bir baş belası haline de gelebiliyor çalışanlar için.

Öncelikle, bir çalışan neden detaylar konusunda normalin üstünde bir çaba gösterir, ona bakalım dilerseniz. Yapılan tüm araştırmalar gösteriyor ki birkaç temel kaygı etrafında gelişiyor bu davranış kalıbı:

•  İşi tam ve doğru yapma arzusu
•  Hata yapma korkusu
•  Mükemmeliyetçilik
•  Başarısız olma korkusu

Daha da kötüsü, hata yapmaktan bu kadar kaçınırken, detaycılık, yeni hatalar yapmamıza da neden olabiliyor. Zaman yönetiminde sorunlara yol açıyor mesela. Ya da sarf edilen normal üstü çabalar esnasında ana konudan ya da amaçtan sapmaya ve toplam iş sonucunun beklenen seviyede olmamasına yol açabiliyor. “O kadar da dikkat etmiştim, o kadar da çalışmıştım” derken bulabiliyor insan kendini.

O halde detaycılık konusunda bir ölçü/sınır belirleme ihtiyacımız var demektir. Ne mi yapacağız?

•  Öncelikle, hata yapma veya başarısız olma kaygısının kişisel bir gelişim alanı olduğunu kabul ederek başlamamız gerekir. Bu kişisel gelişim konusunu doğru bir şekilde ele alabilmek için en önce kendimizi ve bu davranışımızın nedenini iyi anlamamız gerekiyor. Neyi neden yaptığımızı tam olarak anlamadan bu konuda yol almamız beklenemez.
•  Daha makul seviyede detaycı olup, istenen iş sonuçlarına daha makul sürelerde ulaşabilmek için bize engel olan içsel sorunumuzu tespit ettiysek, bu sorunu aşmak için gereken kişisel çabayı ortaya koymamız gerekiyor. Kişisel gelişim kitapları okumak, çeşitli gelişim programlarına katılmak bir çözüm olabiliyorken, bazen profesyonel destek alma ihtiyacımız olabileceğini de göz önünde bulundurmakta fayda var
•  Bu konu üzerinde çalışmaya devam ederken, pratik olmak amacıyla farklı bir iş yapış biçimi oluşturmamız da gerekiyor. Bunun için öncelikle, yapmakta olduğumuz işin beklenen asıl sonucunun ne olduğunu unutmamayı ilke edinmek gerekiyor. Hazırladığımız bir raporun görüntüsünden daha önce, raporun ortaya koyduğu doğru sonuçların peşinde olmak gerekiyor mesela.
•  Hangi detayın gerçekten öncelikli ve önemli olduğuna karar vermek gerekiyor ikinci olarak. “Beklentilerin üzerine çıkmak”, o an için öncelikli bir ihtiyaç değilse mesela, işin gerektirdiğinden daha fazlasını yapmayı başka bir zamana ötelemek iyi bir yol olabilir.
•  Bunların yanı sıra, delegasyon konusunda da kendimizi geliştirmemiz gerekiyor olabilir. Takım arkadaşlarımızın veya başka birimlerde çalışan arkadaşlarımızın yaptığı işlerin doğruluğunu kontrol etmek gibi bir alışkanlığa gerçekten ihtiyacımız olup olmadığını iyi ayırt etmek gerekir. Bir iki kez kontrol ettiğimiz ve sorun bulamadığımız bir kişinin yaptığı işleri aynı titizlikte kontrol etmeye devam etmek, gereksiz bir detaycılık örneği olabilir.
•  İhtiyacımız olan bir bilgiye ulaşmaya çalışırken veya hızla sonuç almamız gereken bir görevimiz varken kendimizi “dünya bir gaz ve toz bulutuydu” aşamasında buluyorsak daha fazla detayda boğulmadan derhal ana konuya geri dönme alışkanlığı kazanmak gerekiyor. “Excel’de şu formül nasıl yazılıyordu?” bilgisine ulaşmaya çalışırken ilgimizi çeken bir “ileri Excel dokümanı” okumaya kapılıp gidenlerimiz varsa tam da şu an bu alışkanlığımızı terk etmemiz gerekiyor. İhtiyacımız olan neydi? Sadece, “şu formül nasıl yazılıyordu?” bilgisi.

Bu ve benzeri birçok örnek üzerinden düşünmeye devam edebiliriz tabi. Ancak en önce yapmamız gereken şey, detaycılığın bizim için bir marifet mi yoksa baş belası mı olduğuna karar vermek. Bunun için iş sonuçlarına veya bir iş için harcadığımız zamana bakarak karar vermek en doğrusu olacaktır.